Misschien herken je dit: 

Je bent een doener. Je staat klaar om de handen uit de mouwen te steken. Soms kom je wat stevig uit de hoek. Je bent een beetje een cowboy, een sterke persoonlijkheid. Je bent gewoon jezelf, en ze moeten je nemen zoals je bent.

Je gaat jezelf voor niemand veranderen.  “ik  moet niks“. Het is nou eenmaal zoals het is, en iemand moet het voortouw nemen. Als anderen je niet goed verstaan of als ze commentaar hebben zeg je “Ze weten heus wel dat ik het goed meen, zo ben ik nou eenmaal!”

Wat doe je? 

Je melodie kan wat verongelijkt klinken of belerend. Je spreekt te luid of te zacht. Wanneer ze je niet goed volgen raak je geïrriteerd want je zegt de dingen niet voor niets. Je bent iemand van de monoloog, niet van de dialoog. Soms heb je het gevoel dat er nooit meer iemand echt naar je luistert. Dan wil je het bijltje er wel bij neergooien. Maar eigenlijk kunnen ze altijd op je rekenen.

Wat kan stemtraining je leren:

Je gaat leren fysiek ruimte te maken voor de energie die je hebt. Je instrument lijkt tot nu toe een te strak opgeblazen ballon, een snelkookpan.  Je gaat de ruimte in je keel vergroten en de druk van je adem verminderen. Het is raar en wiebelig om niet meer je normale spierkracht te gebruiken maar om de subtiliteit van je stem te ervaren. Dit geeft de mogelijkheid tot een vrije beweeglijke klank. Je hoeft stukken minder hard te werken voor meer resultaat.

Ze luisteren liever naar je en doen gek genoeg gewoon wat je van ze vraagt. Er ontstaat meer ruimte voor de luisteraars, je krijgt meer terug, je hoeft niet meer alles alleen te doen. Je leert met je klank om flexibeler te zijn, je imiteert de klanken om je heen en merkt dat je daarmee snel en vrij contact hebt. En dan kan je je enorme energie voor dingen gebruiken die je echt leuk vindt.